علت خارش گوش

• عفونت گوش

خارش گوش گاهی‌اوقات ممکن است به دلیل عفونت یا علامتی از بروز آن باشد. باکتری‌ها و ویروس‌ها مرتبط با سرماخوردگی یا آنفولانزا می‌توانند باعث عفونت گوش شوند. همچنین، اگر آب یا جرم گوش زیادی در گوش جمع شود، می‌تواند باعث عفونت شود.

عفونت‌های مزمن عود می‌کنند و ممکن است نیاز به درمان پزشکی داشته باشند.
 

•     حساسیت غذایی

واکنش آلرژیک (حساسیت) به ماده غذایی خاصی باعث می‌شود افراد خارش گوش داشته باشند. آلرژی‌های غذایی رایج شامل موارد زیر است:

    آجیل
    شیر
    ماهی و صدف
    گندم
    سویا

همچنین ممکن است فرد دچار خارش در بقیه قسمت‌های صورت شود. برخی از افراد کهیر دارند. سندرم آلرژی دهان نوعی واکنش آلرژیک مربوط به گرده است که معمولا باعث خارش اطراف دهان می‌شود، اما برخی از افراد خارش گوش را نیز گزارش می‌کنند.

غذاهای رایجی که باعث سندرم آلرژی دهان می‌شوند عبارتند از:

    میوه‌هایی مانند سیب، خربزه، گیلاس، کیوی و موز
    دانه‌های آفتابگردان
    بادام
    فندق

اگر شخصی بعد از خوردن غذا یا تماس با مواد آلرژی‌زا دچار مشکل تنفسی شود، ممکن است دچار آنافیلاکسی (anaphylaxis) شود. چنین موردی فوریت پزشکی است و نیاز به پیگیری فوری دارد.
 

•     انسداد مجرا با جرم گوش

ایجاد جرم گوش می‌تواند باعث خارش گوش شود و در شنوایی فرد تأثیر بگذارد.

گوش‌ها برای کمک به تمیز نگه‌ داشتن مجرای گوش و محافظت از گوش داخلی در برابر عفونت، جرم گوش تولید می‌کنند. جرم گوش به‌طورطبیعی از گوش خارج می‌شود و سلول‌های مرده پوست و مواد زائد را از بین می‌برد و با گذشت زمان از بین می‌رود.

چنانچه فردی چیزی را درون مجرای گوش خود قرار دهد، جرم گوش ممکن است در مجرای گوش خارجی تجمع پیدا کند.

اگر فردی گوش پاک کن، گیره موی سر، انگشت یا پارچه پیچ‌خورده‌ای را درون گوش خود وارد کند، ممکن است مجرای گوش را تحریک کرده و جرم گوش را فشرده کند و باعث انسداد شود. انسداد جرم گوش می‌تواند باکتری‌های موجود در گوش را به دام بیندازد و باعث عفونت شود.

•     سمعک

سمعک‌ها به ‌دلیل پوشش پلاستیکی گاهی‌اوقات می‌توانند باعث خارش گوش شوند. همچنین ممکن است برخی از افراد پوست حساس یا واکنش حساسیتی خفیف نسبت به مواد قالب سمعک پشت گوشی یا پوسته سمعک نامرئی داشته باشند. بنابراین افرادی که از سمعک استفاده می‌کنند، ممکن است مبتلا به خارش گوش شوند.
 

•     گوش شناگر

اگر آب در گوش تجمع پیدا کند، ممکن است باعث اوتیت حاد خارجی شود. به این بیماری گوش شناگر نیز می‌گویند. زیرا اغلب در گوش شناگران مشاهده می‌شود.

باکتری‌ها ممکن است در آب گیر افتاده، تکثیر شوند و باعث ایجاد عفونت شوند. گوش شناگر می‌تواند باعث احساس خارش گوش شدید شود. اگر فردی مبتلا به گوش شناگر باشد، ممکن است علائم زیر را نیز داشته باشد:

    درد گوش
    درد در گردن، صورت یا سر
    التهاب اطراف گوش
    احساس گرفتگی گوش
    ترشح گوش
    کم شنوایی

•     رینیت آلرژیک

رینیت آلرژیک که به تب یونجه نیز معروف است، هنگامی اتفاق می‌افتد که فرد نسبت به ذرات رایج موجود در هوا مانند گرده، گرد و غبار ریز یا خز حیوانات، واکنش آلرژیک داشته باشد.

این بیماری می‌تواند باعث ایجاد خارش گوش، چشم و گلو به همراه سایر موارد زیر شود:

    احساس خیسی چشم
    آبریزش بینی
    سر درد
    عطسه
    احتقان

همچنین ممکن است فرد به دلیل احتقان ناشی از سرماخوردگی، دچار خارش گوش شود. این مورد معمولا با گذشت زمان و بهبود سرماخوردگی برطرف می‌شود.

•     بیماری‌های پوستی

افرادی که بیماری پوستی در مجرای گوش‌شان دارند، ممکن است خارش گوش را تجربه کنند. همچنین برخی از این افراد ممکن است تورم و تکه‌های پوسته‌پوسته‌ اطراف گوش‌شان داشته باشند.

بیماری‌هایی که ممکن است باعث خارش گوش شود شامل موارد زیر است:

    پسوریازیس
    درماتیت
    اگزما

درمان خارش گوش

ممکن است افراد بتوانند برخی از موارد خارش گوش را با درمان‌های خانگی درمان کنند.

اگر خشکی پوست باعث خارش گوش می‌شود، چند قطره روغن زیتون یا روغن بچه داخل مجرای گوش‌تان بریزید. این روغن‌ها همچنین به رفع خارش ناشی از سمعک‌ها کمک می‌کنند. روغن نباید با سمعک تماسی داشته باشید، بنابراین بهتر است قطره‌ها را قبل از خواب استفاده کنید.

افراد همچنین باید اطمینان حاصل کنند که سمعک را به‌طور صحیح داخل گوش قرار می‌دهند، زیرا قرار گرفتن نامناسب سمعک داخل مجرا می‌تواند باعث سوزش و خارش شود.

شنوایی‌شناس نیز می‌تواند در تشخیص این‌که شما نسبت به سمعک خود واکنش آلرژیک دارد یا خیر، به شما کمک کند.

شما می‌توانند با استفاده از پارچه قسمت بیرونی گوش خود را تمیز کنید، اما نباید چیزی داخل مجرای گوش وارد کنید. در صورت انسداد با جرم گوش، چند قطره روغن بچه یا قطره‌های گوش بدون نسخه مانند گلیسرین فنیکه می‌تواند جرم گوش را نرم کند که راحت‌تر بیرون بیاد.

اگر این روش موثر نبود، پزشک متخصص گوش و حلق و بینی می‌تواند با شستشوی گوش یا ساکشن جرم‌ها را به راحتی خارج کند.

اگر بیماری پوستی مانند پسوریازیس باعث گوش خارش شود، ممکن است افراد برای درمان این بیماری نیاز به استفاده از داروهای موضعی داشته باشند.

افرادی که گوش شناگر دارند، می‌توانند با استفاده از قطره‌های محلول اسیدی ملایم متشکل از نیمی الکل و نیمی سرکه، خارش را تسکین دهند. این  محلول می‌تواند به خشک شدن آب اضافی در گوش کمک کند.

اگر این روش درمانی موثر نبود، یا فرد به نوع دیگری از عفونت گوش مبتلا است، قطره گوش یا تجویز آنتی‌بیوتیک می‌تواند به درمان خارش گوش کمک کند.

افرادی که مبتلا به خارش گوش به‌ دلیل رینیت آلرژیک هستند، برای کنترل وضعیت خود نیاز به آنتی‌هیستامین دارند. اگر آلرژی‌های غذایی باعث خارش گوش شود، افراد می‌توانند رژیم و علائم خود را پیگیری کنند تا مشخص شود کدام غذاها باعث ایجاد علائم می‌شوند.

اگر درمان‌های خانگی اثر خاصی نداشت یا اگر فرد علائم شدیدتری مانند هرگونه درد و یا کم شنوایی داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کند.
پیشگیری

افراد می‌توانند احتمال خارش گوش را با استفاده نکردن از وسایل زیر کاهش دهند:

    گوش پاک کن
    گیره موی سر
    خلال دندان
    مداد
    شمع گوش

تمیز یا خشک کردن گوش با این وسایل می‌تواند جرم محافظ گوش را از بین ببرد، به گوش آسیب برساند و جرم گوش را به قسمت‌های عمقی مجرای گوش هدایت کند.

اگر شما به‌طورمکرر دچار خارش گوش یا تجمع جرم گوش می‌شوید، به متخصص گوش مراجعه کنید.

روش های پیشگیری از خارش گوش

احتمال ابتلا به گوش شناگر را از طریق موارد زیر کاهش دهند:

    هنگام شنا، از قالب‌های ضدآب استفاده کنید.
    از سشوار با درجه حرارت کم و با فاصله برای خشک کردن قسمت‌های داخلی مجرای گوش بعد از خیس شدن استفاده کنید.
    از یک حوله تمیز برای خشک کردن قسمت‌های بیرونی گوش استفاده کنید.