صدا درمانی

صدا درمانی

همان طور که می دانید یکی از مولفه های صوت، فرکانس می باشد. سوال این است که آیا می  توان با استفاده از ارایه یک محرک صوتی-برای مثال ۱۰ هرتز که تاثیرات آرامش بخش دارد- امواج  مغزی را تغییر داد یا به عبارتی همگام سازی امواج مغزی انجام داد؟   گوش انسان اساسا قابلیت دریافت فرکانس های ۲۰ تا ۲۰۰۰۰ هرتز را دارد. از طرف دیگر می دانیم که فرکانس های مهیج و تاثیرگذار در امواج مغزی معمولا در محدوده فرکانس های پایین تر از ۲۰ هرتز قرار دارد. در سال ۱۸۳۹ میلادی یک دانشمند به نام داو پدیده ای را کشف کرد که درحال حاضر با عنوان “زنش دوگوشی” یا همی-سینک از آن نام می برند. البته او در آن زمان از ارزش علمی این پدیده شناخت کاملی نداشت. داو دریافت که اگر فرکانس های مختلفی به هر گوش ارایه شود، تفاوت میان این فرکانس ها در سر به شکل زنش دوگوشی شنیده می شود. برای مثال، اگر صوتی با فرکانس 315 هرتز به گوش چپ و صوتی با فرکانس 325 هرتز به گوش راست فرستاده شود، صوتی با فرکانس ۱۰ هرتز در سر شنیده می شود. به عبارت دیگر، داو روش ارایه مستقیم اصوات با فرکانس بسیار پایین
صدا درمانی

به عبارت دیگر، داو روش ارایه مستقیم اصوات با فرکانس بسیار پایین را به مغز پیدا کرد. همچنان که می دانیم وقتی که مغز به این اصوات فرکانس پایین گوش می دهد، در واقع خودش را آموزش می دهد که به نوبه خود حالات ذهنی مختلف را نیز به همراه دارد. به همین دلیل وقتی مغز صوت ۱۰ هرتز را می شنود، احساس آرامش را تجربه می کند. تا سال ۱۹۵۹ میلادی ارزش واقعی این روش ناشناخته باقی ماند و پس از آن بود که به عنوان یک روش یا تکنیک آموزش امواج مغزی شناخته شد.
آن زمان به بعد، مطالعات دیگری نیز بر روی آموزش امواج مغزی از طریق اصوات انجام شد و تکنیک های جدیدتری کشف شد. دو روش دیگری که مورد توجه قرار گرفته است، یکی زنش های تک گوشی است که نیاز به استفاده از هدفون ندارد و در آن از یک سری پالس موج سینوسی برای ایجاد فرکانس مورد نظر استفاده می شود و تکنیک دوم، تون های ایزوکرونیک است که در آن از یک سری پالس های جداگانه از یک تون برای آموزش استفاده می شود.

امروزه استفاده از اصوات، رایج ترین روش آموزش مغزی است. این امر نه تنها به دلیل آسانی استفاده از اصوات بلکه به دلیل قدرت آن ها نسبت به دیگر تکنیک ها می باشد.